İşinin ehlisin, erbabısın, ustasın, sanatkarsın Emeğinin karşılığını isteyecek kadar kanaatkarsın   Çocuklarına evinin ekmeğisin, suyusun, aşısın İşinin başında metanetinle bir sabır taşısın   Her eserinde el emeğisin, alın terisin, göz nurusun Sermaye karşısında ezilen mazlumun gururusun   Ekmek teknesine canı gönülden bağlıdır İşyerinde kaybettiği ya canı ya da sağlığıdır   Ülkenin geleceği için çekersin işinin çilesini Bazen ekmek yerine yersin,patronun sillesini   “İşçinin hakkını alın teri kurumadan verin” Senin hakkını yiyen girsin en dibine yerin   Sen işinde nakışsın, nişansın, bir cevhersin Yarattığın her eserinde ayrı bir mücevhersin   Allah der "Huzuruma kul hakkı ile gelmeyin” Sen emeksin, kul hakkısın, sermayeye boyun eğmeyin   Senin en doğal hakkındır insan gibi yaşamak “Bir ağaç gibi tek ve hür, bir orman gibi kardeşçe yaşamak”   Elbette kazanacaktır senin en kutsal hakkın O hak; alın terin, el emeğin kadar sana yakın   Şiir: Arslan GEDİK