Ülkemin başında büyük felaket, Yüzyılda böylesi oluyor dostum. Bu deprem değil bir küçük kıyamet, Son demin sûr’unu çalıyor dostum.     Beldeler derinden sarsılıp çöktü, Köy, şehir demeden evleri yıktı, Yaşlı, genç herkesin canını yaktı, Kalplere ıstırap salıyor dostum.     Tarihte pek azdır böyle bir zaman, Toprağa karıştı kırk iki bin can, Nur dağında hüzün, ağlar Elbistan, İnsanlar göçükte ölüyor dostum.     On ili kökünden yuttu sanki yer, Milletin vahdeti dünyaya değer, Ne güzel bir seda “Allâhüekber” Gafiller halkıma gülüyor dostum.     Hizmette yarışır devlet ve millet, Bir cana dokunmak için hep gayret, Kimi yardım yapar, kimi siyaset, Kimi de fitneyle uluyor dostum.     Hırsızdır demirden, betondan çalan, Arsızdır yardımı fazladan alan, Bitmiyor bir kısım medyada yalan, Hâinler yurdumu bölüyor dostum.     Saatler geçtikçe, tükenir umut, Tabuta dönüyor yıkılan konut, Acılar katlanır, dillerde sükût, Ekipler cenaze buluyor dostum.     Varoğlu, ne zor bu belanın adı, Yürekler yakıyor halkın feryadı, Anadan ayırmış körpe evlâdı, İnsanı çaresiz kılıyor dostum.     Şiir: Mehmet Ali VAR 14.02.2022 Vezirköprü