SÜLEYMAN’A MEKTUPLAR-5   Bu sana son mektubum, son defa yazıyorum Hal soruşumu hayra yorma sakın Süleyman Köyümüz öldü şu an kabrini kazıyorum Defin ne zaman diye sorma sakın Süleyman.   Ekini güneş yaktı, meyveyi soğuk çaldı Direnemedi baban o da kendini saldı Seni gelecek diye gözü yollarda kaldı Tez gel de umudunu kırma sakın Süleyman.   Artık ne kar yağıyor köye nede kırağı Nalbant Ali gönderdi Onbeş yıllık çırağı Musa bile topladı köyden tası tarağı Mektubumu alınca durma sakın Süleyman.   Böğürtlenler kurudu ellerime batıyor Elmalar son nefeste armut tek tek atıyor Ayvayı kefenledik musallada yatıyor Görünce yüreğini burma sakın Süleyman.   Kunduz ormanlarının hali yürek yakıyor Ağaçlar talan oldu kuşlar mahzun bakıyor Ne sümbüller açıyor ne çiğdemler kokuyor Eskinin hayalini kurma sakın Süleyman.   Orak damda pas tuttu balta sefa sürüyor Ne çakallar uluyor ne köpekler ürüyor Merkep bile yaşlandı seke seke yürüyor Gelince garibime vurma sakın Süleyman.   Aydın YÜKSEL-ANKARA 28-12-2022-Çarşamba-23.47