Vezirköprü’de iktidar, muhalefet, meslek odaları, sivil toplum kuruluşları silkinip Vezirköprü Ortak Paydasın buluşamadığı sürece, Vezirköprü kısır çekişmelerle bir arpa boyu yol alamayarak, kendi liginde bulunduğu ilçelerden geri kalmaya mahkûm olur.    Yaşadığımız sorun aslında bu günün meselesi değil, kronik bir sorun ama geçmişte sorunların çözümü noktasında bu gün ki kadar derin çatlaklar ve ayrılıklarında olmadığını söylemeliyim.    Vezirköprü hiçbir dönem bu kadar ayrışmadıydı. Ciddi bir uyuşmazlık, yan yana gelememe uzun süredir aldı başını gidiyor.    Geçmiş dönemlerde iktidar partisi ilçe başkanları, belediye başkanları,  muhalefet ilçe başkanları ve meslek oda başkanlarıyla birlikte Vezirköprü’nün sorunlarının çözümü noktasında TBMM’ye gitme kültürü vardı.    Şu anda ise; bırakınız toplu gitmeyi,  iktidar Partisi ilçe Başkanıyla, aynı partinin  Belediye Başkanının birlikte Ankara’ya gidememesi  durumuna geldik.    Aslında yaşanan tablonun ilçenin halini anlatmaya yettiğini düşünüyorum.   Vezirköprü bu dağınıklık, yan yana gelememe, herkesin gizli bir ajandası olması   yüzünden yirmi yıldır, mevcut sorunlarımız kronikleşti. Yeni projeleri ise aklımızdan dahi geçiremiyoruz.    Samsun’dan seçilen Milletvekillerinin ise ister istemez doğdukları, iş yerlerinin bulunduğu, aidiyet bağlarının olduğu ilçelerine hizmet etmelerinden daha doğal ne olabilir?    Ülkemizde aralıksız ve uzun süredir iktidar olan, hükümetten;  büyüklüğümüz, yüz ölçümümüz, nüfusumuz ve destek olunan  OY ORANI açısından, ne üzücü ki;   Vezirköprü pastadan payına düşeni alamadı.     Yerelde siyaset yapanların ve sorumluluğu olanların,   kayıp olarak değerlendirdiğimiz bu uzun  zaman diliminin boşa geçirilmesinde,  veballerinin ve sorumluluklarıın olduğunu bilmemeleri mümkün mü ?    Yasal hakkı olan ; verdiği oyun takipçisi olmamak ,   hesap sormadığı ve vatandaşlık görevlerini yerine getirmediği  için,   ilçede yaşayan her bir bireyin de siyasetçiler kadar, sorumlulukları ve veballeri olduğunu UNUTMAMALIDIRLAR...    Amacımız ; bağcıyı dövmek değil üzüm yemek. Otuz yıldır köşe yazılarım da, ilçemizin sorunlarını ve çözüm yollarını yazmaya çalıştım.    Çevre ilçeler özel  ve kamu yatırımı alırken, bizim alamamış olmamız, ilçe de yaşayan bir birey olarak, aynı zamanda da bir  gazeteci olarak beni çok üzüyor.    İlçede ve ilçe dışında yaşayan Vezirköprülü hemşerilerimizin ilçedeki gidişattan yakındıklarına şahit olduğumdan her bireyin benim gibi üzüldüğünü düşünüyorum.    Ülkemizde ilçeler arasında il olmaya adaylar il olmak için çalışmalar yaparken, Vezirköprü’de il olmaya yönelik hiçbir çalışmanın olmaması yine VEZİRKÖPRÜ ORTAK PAYDASINDA BULAŞAMAMAMIZIN göstergesi değil mi ?      2004 yerel seçimlerinden sonra AMASYA’YA bağlanalım kampanyasında toplanan on beş bin imza ruhundan hiç bir eser kalmamış.  “Vezirköprü Ortak Paydasında buluşmak” Vezirköprü’yü  sevmekle olur.