BENİM ANNEM Sabahları soba yakarken bile Kibriti duayla çakardı annem. Odunlar tutuşup gelmeden dile Koluna bakracı takardı annem.   Yaşmağın ucuyla yüzümü siler, Öperken gözünün içiyle güler, Nasırlı eliyle ekmeği böler Usulca önüme kakardı annem.   Yazları bahçede yonca biçerdi Yorulunca çöker ayran içerdi Şakağında sanki güller açardı Akşam çayır çimen kokardı annem.   Ağaçlar kuruyup yaprak dökünce, Mahsul susuzluktan boyun bükünce, Siyah gözlerine hüzün çökünce, Semaya bir başka bakardı annem.   Kalkardı saatin bilmem kaçında Gül gibi olurdu aklar saçında Harman zamanları ter kan içinde Sular seller gibi akardı annem.   Akşam yorgun argın kandili yakar, Pencereden karşı dağlara bakar, Yüreğine sessiz bir türkü takar, Başını omzuna yıkardı annem.   Birkaç saat uyku zulmün darası İçinde yokluğun onmaz yarası Her gün yaşamakla ölmek arası Sanki bir savaştan çıkardı annem.                             Aydın YÜKSEL-ANKARA