BENİM ANNEM
Sabahları soba yakarken bile
Kibriti duayla çakardı annem.
Odunlar tutuşup gelmeden dile
Koluna bakracı takardı annem.
Yaşmağın ucuyla yüzümü siler,
Öperken gözünün içiyle güler,
Nasırlı eliyle ekmeği böler
Usulca önüme kakardı annem.
Yazları bahçede yonca biçerdi
Yorulunca çöker ayran içerdi
Şakağında sanki güller açardı
Akşam çayır çimen kokardı annem.
Ağaçlar kuruyup yaprak dökünce,
Mahsul susuzluktan boyun bükünce,
Siyah gözlerine hüzün çökünce,
Semaya bir başka bakardı annem.
Kalkardı saatin bilmem kaçında
Gül gibi olurdu aklar saçında
Harman zamanları ter kan içinde
Sular seller gibi akardı annem.
Akşam yorgun argın kandili yakar,
Pencereden karşı dağlara bakar,
Yüreğine sessiz bir türkü takar,
Başını omzuna yıkardı annem.
Birkaç saat uyku zulmün darası
İçinde yokluğun onmaz yarası
Her gün yaşamakla ölmek arası
Sanki bir savaştan çıkardı annem.
Aydın YÜKSEL-ANKARA