Kaldırılmaya başlanılan enkazların arasına karışan ölü bedenler, buz gibi duygular, yılların emekleri, hayata dair ne varsa sakladığımız kendi yüreğimizde... Hepsi bir kepçenin azgın dişleri arasında yüklendiği kamyonların soğuk damper kasalarında gittiği yer artık normal bir yer olmayacak. Ben, bu acıyı gömüp kurtulacağınız bir mezarlığın olduğunu da düşünmüyorum!   Bir ülke enkaz altında kalmışken, soruyorum, peki, sizler neredesiniz?    Akşam yemeğiniz için sofranıza serilen beyaz örtülerinize, yediklerinizden damlayan salçalı, yağlı lekeler için üzülürken, günlerdir aç kalan, zemheri ayazında sınava çekilen ve o sınavların sonu gelmezken, soruyorum,   Sizler neredesiniz?   Parti binalarında, sıcacık ortamlarınızda, ölenler için yaptığınız toplantı odalarında, günlük yaşadığınız mekânlarda, bindiğiniz son model ve pahalı otomobillerinizde, kuş tüğlü, sıcak ve bembeyaz serili çarşaflarınızda yatarken, yanınızdakine hayırlı geceler dilerken, sokakta, kırılan iki sandalye bacağının ateşinde ısınmaya çalışan insanların acılarını içlerine gömerek, buna da şükür derken,    Sizler neredesiniz?   İnsanların acılarını gören, bunları dile getiren, günlerdir uykusuz kalan, doğru dürüst yemek bile yiyemeyen, hatta gidecek bir tuvalet bile bulamayan, o günden beri yıkanmayan, vicdanların sesi olmaya çalışan muhabirler, gazeteciler oradayken,   Sizler neredesiniz?   İnsanlık adına bir araya gelen yurttaşları örgütleyen, yaşanan acıları küçültmeye çalışan, bir Avrupa ülkesinde zevk ve sefa içerisinde yaşamak varken, gitmeyen, burada kalan ve fark yaratan fedakâr ve cefakâr insanları, hiç çekinmeden, tüm Türkiye’nin gözü önünde tehdit eden, zerre kadar insanlık barındırmayan, buruşmuş yüzleriniz ve incelmiş ses tonlarınızla, bizler sizden uzaklaşırken,   Sizler neredesiniz?   Sizler hâlen nutuklar atmaya, tehditlerin şiddetini artırmak adına, parmağınızı sallamaya devam edin,   Almışsınız şimdi ellerinize; gönyeyi, pergeli, cetveli, hesaplar hesaplar...   Bitmedi sizin bu hesap kitaplarınız; molozları toplayıp gitmekle olmuyor insanlık, yok sayılmıyor sorumluluklarınız...   Bir millet ağlıyor, bir millet enkazın altında kaldığı için değil; sizin bu arsızlığınızdan ağlıyor..   Ev yok! Konteynır yok! Çadır yok! Peki, ne var? Ceza var! Tehdit var! Bir dirhem adalet, insanlık yok ama sizde olandan çokça var. Neyse...