Ağaçlar söküldü köyümüz döndü çöle Çok yazık oldu o yeşil ağaçlara Bak şu araziye kele döndü kel Yazık oldu o yeşil ağaçlara   Bozuldu tabiatın dengesi doğanın düzeni Söktüler kökünden armut’u çerdüğ’ü yemişeni Kuşburnuyu garamuğu kara tikeni Yazık oldu o gencecik fidanlara   Serçeler yemişenin dalına yuvasına yapardı O yuvadan yavrular alçacık uçardı O yemişenin çiçeği bir başka kokardı Yazık oldu o küçücük fidanlara   Pelit dibine dökerdi gazağını Örümcek goğsana örerdi ağını Viran ettiler herkesin bahçesini bağını Yazık ettiler o tarihi ağaçlara   Koyun kuzu gölgesinde yatardı Garıncalar diplerine in yapardı Uç dalında ibik guguk öterdi Yazık ettiler o güzelim ağaçlar   Değişti köyümüzün iklimi havası Bozuldu sınırılar dağıldı kurdun kuşun yuvası Ağaçtan değimli mezarımızın tahtası Yazık ettiler çıtmık, sakızlık o pelit ağaçlara   Ağaçlar baharın yaprağını çiçeğini açardı Kelebekler arılar çiçeklerde uçardı O çiçekle rüzgar esince burcu burcu kokardı Yazık oldu o güzelim meyve ağaçlarına   Ağaçlar bizim oksijen depomuz Seyirci kaldık yıkılırken hepimiz Kaçtı boğazımıza dilimiz çıkmadı sesimiz Yazık oldu o gencecik ağaçlara   Eskiden ağaçtandı yemek yediğimiz kaşığımız O ağaçların dallarına asılmıştır beşiğimiz Tahtadandı merdivenimiz eşiğimiz Yazık ettiler o güzelim ağaçlara   Duymadın mı asırlar önce peygamber ne söyledi Kıyamet kopmadan elindeki fidanı dikebilirsen dik dedi Amel defterin kapanmaz ömür boyu dedi Yazık oldu o gencecik ağaçlara   Bir ağaç diyipte geçme sakın Bakın yuvasının yıkıldığını gören kuşlara bakın Dokun şairim Abdullah’ım az daha dokun Çok yazık oldu o yeşil ağaçlara   KARACAÖRENLİ ŞAİR ABDULLAH ÇOBAN